Santokh Singh Dhir

ਚੰਨ ਦਾ ਵੀ ਪੰਧ ਨ ਕੋਈ ਦੂਰ ਹੈ, ਪਹੁੰਚਣਾ ਮੰਜ਼ਲ ‘ਤੇ ਜਦ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਇਕੋ

ਚੰਗੀ ਨਦੀਏ ਨੀ- ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਈਂ ਕੱਸੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਖਾਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲਿਸ਼ ਲਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਆਈਂ ਕਿਰਨਾਂ ਭਰਦੀਏ ਨੀ ਲਿਸ਼ ਲਿਸ਼ ਕਰਦੀ

ਮੈਂ ਮੁਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਵਰ੍ਹੇ ਦੀ ਬੱਚੀ ਸਾਂ ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਦੀ ਹੋਵਾਂਗੀ ਬੜੀ ਹੱਦ ਚਾਰ ਦੀ ਏ.

ਕੀ ਬੋਲਾਂ ਤੇ ਕੀ ਨਾ ਬੋਲਾਂ ਮੈਂ ਕਿੰਜ ਭੇਤ ਦਿਲੇ ਦਾ ਖੋਲ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸ ਅੱਗੇ ਦੁਖੜਾ ਫੋਲਾਂ ਮੈਂ ਲੈ ਆਂਦਾ