Shiv Kumar Batalvi

ਜਿਥੇ ਇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਗਦੇ ਨੇ ਚੋ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਵੱਸਦਾ ਜਿਥੋਂ ਲੰਘਦੀ ਏ ਪੌਣ ਵੀ ਖਲੋ ਨੀ ਓਥੇ ਮੇਰਾ

ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੀ ਸੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਤੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਲਾਡਲੀ ਜਹੀ ਚਪਤ ਮਾਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹਾਂ

ਰੋਜ਼ ਜਦ ਆਥਣ ਦਾ ਤਾਰਾ ਅੰਬਰਾਂ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹੇਗਾ ਕੋਈ ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੇਗਾ ਪਰਦੇਸ ਵੱਸਣ ਵਾਲਿਆ । ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਤੈਂਡੜੇ ਠੁਕਰਈ

ਇਕ ਸਾਹ ਸੱਜਣਾਂ ਦਾ ਇਕ ਸਾਹ ਮੇਰਾ ਕਿਹੜੀ ਥਾਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਬੀਜੀਏ ਨੀ ਮਾਂ । ਗਹਿਣੇ ਤਾਂ ਪਈ ਊ ਸਾਡੇ

ਮੇਰੇ ‘ਤੇ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਤੂੰ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਇਐ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਇਕ ਤਿਤਲੀ ਦਾ ਮੈਂ ਰੰਗ ਚੁਰਾਇਐ ਪੁੱਟ ਕੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ

ਹੈਂ ਤੂੰ ਆਈ ਮੇਰੇ ਗਰਾਂ ਹੈਂ ਤੂੰ ਆਈ ਮੇਰੇ ਗਰਾਂ । ਹੋਰ ਗੂਹੜੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਮੇਰਿਆਂ ਬੋਹੜਾਂ ਦੀ ਛਾਂ

ਏਕਮ ਦਾ ਚੰਨ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਬਹਿ ਝੰਗੀਆਂ ਦੇ ਉਹਲੇ । ਸ਼ੀਸ਼ੋ ਟੁਰੀ ਜਾਏ ਸੰਗ ਸਖੀਆਂ, ਪੈਰ ਧਰੇਂਦੀ ਪੋਲੇ ।

ਨੀ ਜਿੰਦੇ ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਾਵਾਂ । ਕਿਥੋਂ ਨੀ ਮੈਂ ਸਤਬਰਗ ਦੀ ਤੈਨੂੰ ਮਹਿਕ ਪਿਆਵਾਂ । ਕਿਹੜੀ ਨਗਰੀ

ਆ ਸੱਜਣਾ ਤਕਦੀਰ ਦੇ ਬਾਗ਼ੀਂ ਕੱਚੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਪੈਲੀਂ ਪਾਈਏ । ਆ ਹੋਠਾਂ ਦੀ ਸੰਘਣੀ ਛਾਵੇਂ, ਸੋਹਲ ਮੁਸਕੜੀ ਬਣ ਸੌਂ ਜਾਈਏ