Omkar Sood

ਸੱਚ ਦੀ ਪੌੜੀ ਦੱਬ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰੀਏ ਯਾਰੋ। ਚਿੱਤ ਲਗਾ ਕੇ ਪੜੀਏ ਯਾਰੋ। ਵਿੱਦਿਆ ਧਨ ਅਨਮੋਲ ਬੜਾ ਹੈ, ਪੜ੍ਹ ਕੇ

ਸਾਡਾ ਸਕੂਲ ਨ੍ਹਾ-ਧੋ ਕੇ ਚੱਲੇ ਹਾਂ ਸਕੂਲ ਅੰਮੀਏਂ–। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਿੱਖਣ ਅਸੂਲ ਅੰਮੀਏਂ। ਪੀਤਾ, ਸੋਨੂੰ, ਨਵਲ ਕੁਮਾਰ ਆ ਗਏ। ਰੌਬੀ

ਰੱਖੜੀ ਦਾ ਚਾਅ ਨੀ ਮੈਂ ਬੜੇ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਹੱਥੀਂ ਗੁੰਦ ਲਿਆ ਗਾਨਾ। ਤੇ ਪਰੋਇਆ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਭੈਣੋ ਸੱਤ ਰੰਗਾ ਗਾਨਾ।

ਬੁਰੀ ਸੰਗਤ ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾਂ ਬੜੇ ਠਰ੍ਹੰਮੇ ਨਾਲ। ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਵਿਹਲਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਨਾ ਕਰਦਾ ਕੋਈ ਕਾਰ। ਦਿਨੇ-ਰਾਤ ਉਹ

ਜਾਗ ਮੇਰੇ ਸੁਹਣਿਆਂ ਕੁਕੜੂੰ-ਘੜੂੰ ਵੇ ਬੀਬਾ ਕੁਕੜੂੰ-ਘੜੂੰ। ਜਾਗ ਮੇਰੇ ਸੁਹਣਿਆਂ ਵੇ ਜਾਗ ਹੁਣ ਤੂੰ। ਬੀਤੀ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਦੂਰ ਨੇਰ੍ਹਾ ਹੋ

ਚਾਹ ਵਾਹ! ਬਣਾਈ ਕੀ ਏ ਚਾਹ!! ਮਾਰ ਸੜ੍ਹਾਕੇ ਪੀ ਏ ਚਾਹ!! ਅਰਬਾਂ-ਖਰਬਾਂ ਲੋਕ ਪਿਆਕੜ, ਕਹਿੰਦੇ ਯਾਰ ਖਰੀ ਏ ਚਾਹ। ਘਰ

ਵਿੱਦਿਆ ਅਨਪੜ੍ਹਤਾ ਬੇਕਾਰੀ ਹੈ! ਵਿੱਦਿਆ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਹੈ। ਜਿਸਨੇ ਵਿੱਦਿਆ ਸਿੱਖ ਲਈ, ਆਪਣੀ ਜੂਨ ਸਵਾਰੀ ਹੈ। ਵਿੱਦਿਆ ਵਾਲੇ ਯਾਰਾਂ ਦੀ, ਸਭ

ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਗੀਤ ਆਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪਾਰ ਦੀਆਂ। ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ। ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ। ਕੁੜੀਆਂ-ਮੁੰਡੇ ‘ਕੱਠੇ ਹਾਂ। ਸਾਰੇ

ਆਪਣੀ ਰੇਲ ਭਜਾਈਏ ਚੱਲੋ ਰੇਲ ਬਣਾਈਏ ਆਪਾਂ! ਛੁਕ-ਛੁਕ ਰੇਲ ਭਜਾਈਏ ਆਪਾਂ। ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ‘ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ, ਜਾਤੀ ਭੇਦ ਮਿਟਾਈਏ ਆਪਾਂ।

ਸਾਡਾ ਘਰ ਕੱਚੀਆਂ-ਪੱਕੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਵਾਲਾ, ਰੰਗ-ਬਰੰਗੇ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲਾ, ਇਹ ਹੈ ਸਾਡਾ ਘਰ- ਇਸ ਦਾ ਸੁਹਣਾ ਦਰ……! ਇੱਥੇ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਰਹਿੰਦੀ,

ਰੋਜ਼-ਸਵੇਰੇ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਤੜਕੇ ਉੱਠਾਂ, ਸੈਰ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਵਾਂ। ਅੱਧਾ-ਪੌਣਾ ਘੰਟਾ ਲਾ ਕੇ, ਮੁੜ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂ। ਆ ਦੰਦਾਂ ਦੀ