Santokh Singh Dhir

ਬਹੁਤ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਅਸੀਂ ਜਿਹੜਾ ਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਫੇਰ ਆਪ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਾਰ ਬਣਨਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਜ਼ਾਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਸੂਰਜ

ਬਾਬੀਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਬੋਲਿਆ। ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕੀ ਹਨ ਕਾਰੇ ਘਿਰਣਾ, ਦ੍ਵੈਤਾਂ, ਕੀਨੇ, ਸਾੜੇ, ਮੇਰਾ ਨਰਮ ਕਾਲਜਾ ਡੋਲਿਆ; ਬਾਬੀਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ

ਧੂੜ ਦਾ ਕਿਣਕਾ ਕਹੇ ਸੂਰਜ ਹਾਂ ਮੈਂ ਮਹਾਂ ਸਾਗਰ ਵਾਂਗ ਕਤਰਾ ਖੌਲਦਾ ਪਰਤਦੀ ਪਾਸਾ ਹੈ ਧਰਤੀ ਜਨਮ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਤੂਫ਼ਾਨ

ਓ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਕਮਾਂ! ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਅਜ ਹੋਣੀਆਂ. ਅਨ-ਹੋਣੀਆਂ, ਦੇਖ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਨਜ਼ਾਮ- ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਹੈ ਇਕ ਸਵੇਰ, ਢਲ ਰਹੀ

ਕਹਿਣ, ”ਦੀਵੇ ਜਗਣ ਨਾ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਕੋਲ” ਪਰ, ਲੁਕੇ ਸੱਪਾਂ ਨੂੰ ਦੀਵੇ ਲੈਣ ਟੋਲ, ਕੰਮ ਸੱਪਾਂ ਦਾ ਸਦਾ ਹੈ ਡੰਗਣਾ,

ਰਾਜਿਆ ਰਾਜ ਕਰੇਂਦਿਆ! ਤੇਰੇ ਮਹਿਲਾਂ ‘ਤੇ ਪੈ ਗਈ ਰਾਤ। ਨਵਾਂ ਨੂਰ ਹੈ ਸੁੱਟਦਾ ਝੁੱਗੀਆਂ ਅੰਦਰ ਝਾਤ। ਰਾਜਿਆ ਰਾਜ ਕਰੇਂਦਿਆ! ਤੇਰੇ

ਟੀਸੀ ਉੱਤੇ ਪੁੱਜਿਆ ਅਜ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਰਾਜ। ਦਿਨ ਧੌਲੇ ਹੈ ਲੁੱਟਦੀ ਗਊ ਗ਼ਰੀਬ ਦੀ ਲਾਜ। ਉਹਲੇ ਬਹਿ ਕੇ ਧਰਮ ਦੇ

ਚੰਨ ਦਾ ਵੀ ਪੰਧ ਨ ਕੋਈ ਦੂਰ ਹੈ, ਪਹੁੰਚਣਾ ਮੰਜ਼ਲ ‘ਤੇ ਜਦ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਇਕੋ

ਚੰਗੀ ਨਦੀਏ ਨੀ- ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਈਂ ਕੱਸੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਖਾਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲਿਸ਼ ਲਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਆਈਂ ਕਿਰਨਾਂ ਭਰਦੀਏ ਨੀ ਲਿਸ਼ ਲਿਸ਼ ਕਰਦੀ

ਮੈਂ ਮੁਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਵਰ੍ਹੇ ਦੀ ਬੱਚੀ ਸਾਂ ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਦੀ ਹੋਵਾਂਗੀ ਬੜੀ ਹੱਦ ਚਾਰ ਦੀ ਏ.